Hipnoza to stan podwyższonej świadomości, w którym uwaga osoby jest oderwana od jej najbliższego otoczenia, przekierowana i pochłonięta wewnętrznymi doświadczeniami, takimi jak emocje, odczucia i wyobrażenia.
Wprowadzenie w trans hipnotyczny czyli Indukcja hipnotyczna polega na skupieniu uwagi i zaangażowania wyobraźni do punktu, w którym to, co jest wyobrażone, wydaje się prawdziwe. Wykorzystując i akceptując sugestie, terapeuta i pacjent konstruują hipnotyczną rzeczywistość. Pacjent wyobraża sobie pewne doświadczenia tak jakby były żywe.
Codzienne stany „transu” są częścią naszego wspólnego ludzkiego doświadczenia, jak zatracenie się w dobrej książce, jazda znajomym odcinkiem drogi bez świadomego skupienia się, podczas modlitwy lub medytacji, lub gdy podejmujemy monotonną lub twórczą czynność. Skupiamy się głównie na wnętrzu, ale niekoniecznie tracimy całą świadomość tego co się dzieje na zewnątrz.
Hipnozę można postrzegać jako stan medytacji, do którego można się nauczyć świadomie i celowo uzyskiwać dostęp w celach terapeutycznych. Sugestie są następnie przekazywane słownie lub za pomocą obrazów, ukierunkowane na pożądany rezultat. Może to mieć na celu złagodzenie stanów lękowy poprzez doznanie spokoju i relaksu w ciele, pomoc w radzeniu sobie z efektami ubocznymi leków lub złagodzenie bólu lub innych objawów. W zależności od podanych sugestii, hipnoza jest zwykle doświadczeniem relaksującym, co może być bardzo przydatne w przypadku pacjenta, który jest spięty lub niespokojny. Jednak główną przydatnością stanu hipnotycznego jest zwiększona skuteczność sugestii i dostęp do połączenia umysł-ciało lub nieświadomych procesów. Hipnoza może być stosowana nie tylko w celu zmniejszenia stresu emocjonalnego, ale może również mieć bezpośredni wpływ na odczuwanie bólu przez pacjenta.
Hipnoza sama w sobie nie jest terapią, ale może być narzędziem ułatwiającym dostarczanie terapii w taki sam sposób, jak strzykawka dostarcza leki. Hipnoza nie sprawia, że niemożliwe staje się możliwe, ale może pomóc pacjentom uwierzyć i doświadczyć tego, co jest dla nich możliwe do osiągnięcia.
Stany hipnotyczne były używane do uzdrawiania odkąd istnieje ludzkość, ale ponieważ hipnoza może być wykorzystywana do tak zwanej rozrywki i jest przedstawiana w mediach jako coś tajemniczego i magicznego, rzekomo poza kontrolą zahipnotyzowanej osoby, była postrzegana z nieufnością i sceptycyzm przez wielu pracowników służby zdrowia. Jednak ostatnie postępy w neurobiologii pozwoliły nam zacząć rozumieć, co może się dziać, gdy ktoś wchodzi w stan hipnozy i jest już udowodnione naukowo wykorzystanie hipnozy jako użytecznego narzędzia terapeutycznego, a także do złagodzenia bólu!
Landry i współpracownicy oraz Jensen i Patterson podają dobre i wyczerpujące informacje na temat ostatnich badań nad neuronalnymi korelatami hipnozy. Badanie hipnozy jest złożone i wiele czynników, takich jak kontekst, oczekiwania i osobowość, wpływa na reakcję hipnotyczną, a także stosowane sugestie.
Już wiemy, że sama wiedza i świadomość niekoniecznie przekłada się na zdolność kontrolowania emocji, takich jak strach i niepokój. Prostym „modelem”, który można wykorzystać, aby pomóc pacjentom zrozumieć to zjawisko, że jest to dość typowa reakcja, (kiedy mamy trudność z kontrolowaniem naszych odczuć) jest prawy/lewy mózg, który może również korelować ze świadomym/nieświadomym i intelektualnym/emocjonalnym przetwarzaniem.
STWORZYĆ TAKĄ SAMĄ WŁASNĄ GRAFIKĘ ->?
Mózg ma dwie półkule mózgowe i podczas naszego normalnego stanu czuwania lewa półkula jest bardziej dominująca i można ją porównać do naszego „świadomego umysłu”. Lewa półkula komunikuje się werbalnie i jest bardziej intelektualną, świadomą i racjonalną częścią nas samych. Kiedy się relaksujemy lub głęboko angażujemy w jakąś czynność, nasza prawa półkula staje się bardziej dominująca. Prawa półkula może być postrzegana jako bardziej emocjonalna, kreatywna część nas samych, która komunikuje się za pomocą symboli i obrazów i może być postrzegana jako nasz „nieświadomy umysł”.
Diagram pokazuje, że aby skutecznie komunikować się z obydwoma rodzajami naszego przetwarzania, potrzebujemy czegoś więcej niż słów; musimy używać słów, które przywołują obrazy. Nic więc dziwnego, że wszyscy najwięksi nauczyciele używają metafor, przypowieści i opowieści, aby przekazać swoje nauki.
Zawsze trudno jest powiedzieć sobie, żebyśmy się nie denerwowali ani nie niepokoili, ponieważ słowa nie są językiem prawej półkuli. Ale można namalować obraz słowny za pomocą kierowanych obrazów lub metafor.
Dlatego w hipnozie jest nam łatwiej zrozumieć zinterpretować i zaakceptować pewne rzeczy, szybciej nam “kilka”. Za pomocą metafory jesteśmy w stanie skomunikować obie półkule, co przyspiesza procesy rozumienia, procesy zmiany..
Chociaż ten opis może zbytnio upraszczać neuronowe przetwarzanie lewej i prawej półkuli, jest to użyteczny sposób wyjaśnienia pacjentom hipnozy.
Badania neuroobrazowe wykazały, że subiektywne zmiany w odpowiedzi na sugestię są związane z odpowiadającymi im zmianami w obszarach mózgu związanych z określoną funkcją psychologiczną.
Kiedy ktoś wyobraża sobie coś w hipnozie (kolor, dźwięk, aktywność fizyczna i ból), najnowsze odkrycia neuronauki pokazują nam, że podobne obszary mózgu są aktywowane, jak wtedy, gdy dana osoba doświadcza tego w rzeczywistości. Derbyshire i współpracownicy wykazali, że zarówno bólowi wywołanemu fizycznie, jak i hipnotycznie towarzyszą aktywacje w obszarach związanych z klasyczną „matrycą bólu”. Podobne wyniki uzyskano w przypadku sugestii wzrokowych i słuchowych.
Kiedy pacjenci są bardzo niespokojni, działają na poziomie emocjonalnym, a nie poznawczym, można zaangażować i skierować ich twórczą wyobraźnię na to, co jest dla nich przydatne.
Niespokojni pacjenci wykorzystują swoją wyobraźnię do tworzenia możliwych katastroficznych scenariuszy, co generuje jeszcze większy niepokój, a tym samym więcej adrenaliny, która może następnie przerodzić się w panikę. Terapeuta może, zaangażować uwagę pacjentów skierować ich wyobraźnię na odczuwanie spokoju lub ponowne przeżycie pozytywnych doświadczeń lub działań z przeszłości i dać pozytywne sugestie, przez co pacjenci mogą poczuć się spokojniejsi i bardziej zdolni do radzenia sobie.
Aby wejść w hipnozę, trzeba skupić uwagę (odbywa się to podczas indukcji hipnotycznej) i jest na to wiele sposobów. Płomień świecy lub ekran komputera może być wizualnym punktem skupienia. Skupieniem słuchowym może być muzyka, intonowanie lub używanie mantr. Indukcja może być głównie kinestetyczna, na przykład w postępującym rozluźnieniu mięśni (PMR). Jedną z najprostszych metod jest zaangażowanie wyobraźni pacjenta poprzez ponowne przeżycie doświadczenia, snu na jawie lub fantazji.
Hipnozę można stosować formalnie podczas sesji terapeutycznej lub nieformalnie w rozmowie, kierując uwagę pacjenta i angażując jego wyobraźnię.
Pacjentów można następnie nauczyć autohipnozy, co oznacza, że mogą celowo wchodzić w ten stan z własnej woli, aby wykorzystywać obrazy i sugestie, aby sobie pomóc.
W warunkach klinicznych pracownicy służby zdrowia chcą uniknąć uzależnienia od terapeuty oraz zaoszczędzić czas i pieniądze, a badania wykazały, że interwencje hipnotyczne mogą być bardzo opłacalne. Montgomery i wsp. Randomizowana próba kontrolna z udziałem 200 pacjentek z rakiem piersi, stosujących 15-minutową sesję hipnozy lub ustrukturyzowaną uwagę na kontrolowanie skutków ubocznych po operacji, również wykazali zmniejszenie kosztów medycznych dzięki interwencji hipnozy .
Istnieją mocne argumenty przemawiające za większą liczbą badań w dziedzinie hipnozy w opiece paliatywnej, gdzie interwencje umysł-ciało są coraz częściej akceptowane jako część kompleksowej, doskonałej opieki nad rakiem (nawet w dużych ośrodkach onkologicznych, które kiedyś koncentrowały się wyłącznie na testach leków).
W Wielkiej Brytanii istnieją trzy organizacje zawodowe: Sekcja Hipnozy i Psychosomatyki Królewskiego Towarzystwa Medycznego, Brytyjskie Towarzystwo Hipnozy Medycznej i Stomatologicznej (Szkocja) dla lekarzy i dentystów oraz Brytyjskie Towarzystwo Hipnozy Klinicznej i Akademickiej (BSCAH), które składają się wyłącznie z wykwalifikowanych pracowników służby zdrowia [pracujących głównie w ramach Narodowej Służby Zdrowia (NHS)].
Tekst napisany na podstawie artykułu:
